voorjaar 2011.

Inmiddels hebben de ooien gelamd. De ooien hebben de hele winter door in de weide van de buurman kunnen lopen, waardoor de eigen weide rust had. Een week voor het aflammeren zijn de ooien naar binnen gegaan. Nog geen week later was het weer dusdanig dat alles weer buiten liep in het zonnetje. Zo ook vandaag. De lammeren lopen in een weide langs de weg. Wandelaars, fietsers, automobilisten of motorrijders; velen stoppen om even te kijken. En gelijk hebben ze natuurlijk. Het blijven plaatjes.

Aflammerseizoen 2009-3

Afgelopen winter de ooien geruime tijd binnen moeten houden. Het lammeren op zich loopt redelijk voorspoedig, maar gaandeweg komen er toch wat problemen.
Een ooi die er uit ziet alsof ze drachtig is van een drieling geeft maar 1 heel klein (ooi) lammetje. Dat er maar 1 lammetje komt is wel jammer, maar niet meer dan dat. Als het maar gezond is, denk je dan. Maar het lammetje krijgt niet veel melk binnen, getuige het ingevallen buikje.
Heeft de ooi dan geen melk? Bij de controle direct na de bevalling was er plenty melk. Het zal toch niet nu al zijn gestopt? Een snelle check leert dat er meer dan voldoende melk is. Dan maar even op de knieen om te kijken hoe het lam drinkt.
Die tracht de melk rechtstreeks uit het uier te halen, zonder gebruik te maken van de speen.
Dan komt er niet te veel melk, dus verliest het lam weer snel de moed. Voorzichtig met de vinger in het bekje proberen. De vinger wordt bijna naar binnen gezogen. Vervolgens voorzichtig proberen om de vinger te verwisselen voor de speen. Het lam haakt af. De verwachtingen van de vinger zijn duidelijk hoger dan die van de speen. Dom, dom!
Op advies van broer Gerard probeer ik de ooi rechtstreeks bij het lam in de bek te melken. Dat lijkt eerst wel in goede aarde te vallen, maar reeds na korte tijd wil het lam de melk niet meer doorslikken. Wat een gehannes. Uiteindelijk besloten om de ooi maar handmatig te melken en dan het lam met de fles te voeren. Dat gaat op zich wel goed, maar het lam blijft wat "kleumerig" en doet niet mee aan de races die haar leeftijdgenootjes door de wei maken.
Dan op een vroege ochtend constateer ik een wat slijmerige afscheiding rond de neus. Ik moet nog even weg en als ik een uurtje later weer terug ben, ligt het lam stil in een hoekje en zit de hele neus vol snot. Ik ga naar binnen om de veearts te bellen, maar als ik door het raam naar de weikijk, zie ik het lam wel heel stil liggen. Mijn telefoontje is niet meer nodig.
Een andere ooi raakte naarmate de aflamdatum dichterbij kwam, binnen een dag de interesse in het voer en de omgeving kwijt. Een actie van de veearts mocht niet meer baten.
De andere ooien brachten een aantal prachtige ooitjes en 1 rammetje ter wereld. De ooitjes waren allemaal reeds "besteld" en kunnen direct bij het spenen naar hun nieuwe eigenaar. Het rammetje krijgt nog geen twee weken later een andere eigenaar.

Aflamseizoen 2009-2

De ooien staan nog steeds binnen. Zoals ik het nu zie, hou ik ze ook nog wel even binnen, hoewel het nog wel even duurt voordat de ooien gaan aflammeren. De vorst komt hier af en aan, wat betekent dat de waterleiding regelmatig is afgesloten en dat ik over moet gaan op het aloude " twee emmertjes water halen".
Als ik dat zo schrijf lijkt het wel de Poolcirkel, maar zo erg is het natuurlijk niet.
Aankomende week gaan er twee jonge ooitjes naar overzeese gebieden. Dat betekent dat er geen ooitjes meer te koop zijn. Er zijn nog twee rammen, evt een derde ram beschikbaar voor de verkoop.

Aflamseizoen 2009

De afgelopen weken groeien de Kerry Ooien als kool! Wanneer de lammetjes precies moeten komen blijft echter nog even een verrassing. De ram liet zich vorig jaar door niets (ook niet door Gallagher die toch stevige tikken geeft!) weerhouden om al op eigen initiatief de ooien te bezoeken. Het verlangen was kennelijk heel groot. Pas na enkele dagen kreeg ik de ram weer in handen en kon ik hem apart zetten. Dit beviel meneer echter helemaal niet en hij liep dan ook binnen anderhalve week al weer bij de ooien. Toen heb ik hem daar maar gelaten.
Op dit moment lopen de Kerry's nog op de dijk, maar tegen het eind van de maand gaan ze toch maar uit voorzorg de schuur in. Op de dijk is nauwelijks beschutting te vinden voor de lammetjes en als het dan even tegenzit worden ze dan vol blootgesteld aan de elementen.
De lammeren van vorig jaar ontwikkelen zich goed. Ze lopen nu met z'n achten in een stuk grasland van een bunder of vier, met nog pittig gras. De brok in de creepfeeder heeft niet overdreven veel aandacht. In de afgelopen weken met regelmatig vorst was het toch nog een heel gedoe om ze van water te voorzien. Ze lopen hemelsbreed nog geen vijftig meter van huis, maar als je het water eigenlijk alleen in een emmertje kunt brengen, is de lol er wel gauw af.
Gelukkig is het nu weer dooi, waardoor ze weer wat makkelijker van water zijn te voorzien.

Kerry Hill

Dit is het begin van de Kerry Hill Amstelmeer blog.
Het is mijn bedoeling om hier met enige regelmaat iets te publiceren over mijn Kerry's
en over de Kerry Hill schapen in zijn algemeenheid.
Het Kerry Hill schaap is oorspronkelijk afkomstig uit Wales.
Sinds 1899 bestaat er al een officiële Stamboek registratie, het zogenaamde "Kerry Hill Flockbook". Geregistreerde schapen zijn op alle Britse eilanden en Ierland te vinden en sinds 1992 ook in Nederland. Zie ook www.kerryhill.nl.
Sinds 2004 heb ik Kerry's. De eerste drie ooien en een ram werden in maart aangeschaft en kwamen op 29 mei 2004 op ons bedrijf. Uiteraard werd er dat jaar niet mee gefokt.
In de jaren daarna kwam er steeds een ooitje bij en in 2008 hadden we dan van 6 ooien, 11 lammeren grootgebracht. Hiervan zijn er thans nog enkele aanwezig en te koop!!

De kerry's op het bedrijf zijn allemaal volbloed stamboek dieren en hebben de zwoegervrij status. Het is de bedoeling om in 2009 te komen tot een volledige ARR/ARR status, waarmee dan (althans voor dat onderdeel) het bloedprikken in het vervolg achterwege kan blijven.